subornatorum
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
subornatorum m
- genitivo plurale di subornator
Voce verbale
subornatorum
- genitivo maschile plurale del participio perfetto (subornatus) di subornō
- genitivo neutro plurale del participio perfetto (subornatus) di subornō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /su.boːr.naː.toː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
- (sostantivo) subornator
- (voce verbale) vedi subornatus, subornō