irrumaturum
Latino[modifica]
Voce verbale
irrumaturum
- accusativo maschile singolare del participio futuro (irrumaturus) di irrumō
- nominativo neutro singolare del participio futuro (irrumaturus) di irrumō
- accusativo neutro singolare del participio futuro (irrumaturus) di irrumō
- vocativo neutro singolare del participio futuro (irrumaturus) di irrumō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /ir.ru.maː.tuː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi irrumaturus, irrumō