incitaturorum
Latino[modifica]
Voce verbale
incitaturorum
- genitivo maschile plurale del participio futuro (incitaturus) di incitō
- genitivo neutro plurale del participio futuro (incitaturus) di incitō
Sillabazione[modifica]
- ĭn | cĭ | tā | tū | rō | rŭm
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /in.ki.taː.tuːˈroː.rum/
- (pronuncia ecclesiastica) IPA: /in.t͡ʃi.ta.tuˈro.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi incitaturus, incitō