conpellaturarum

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

Voce verbale

conpellaturarum

  1. genitivo femminile plurale del participio futuro (conpellaturus) di conpellō (compellāre)

Sillabazione[modifica]

cŏn | pĕl | lā | tū | rā | rŭm

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.pel.laː.tuːˈraː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /kon.pel.la.tuˈra.rum/

Etimologia / Derivazione[modifica]

vedi conpellaturus, conpellō