conciliature
Latino[modifica]
Voce verbale
conciliature
- vocativo maschile singolare del participio futuro (conciliaturus) di conciliō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /kon.ki.li.aː.tuː.re/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi conciliaturus, conciliō