διωκτήρ
Greco antico[modifica]
Sostantivo
διωκτήρ
Terza declinazione maschile in liquida ossitona (lunga)
| Caso | Singolare | Duale | Plurale |
|---|---|---|---|
| Nominativo | ὁ διωκτήρ | τὼ διωκτῆρε | οἱ διωκτῆρες |
| Genitivo | τοῦ διωκτῆρος | τοῖν διωκτήροιν | τῶν διωκτήρων |
| Dativo | τῷ διωκτῆρι | τοῖν διωκτήροιν | τοῖς διωκτήρσι(ν) |
| Accusativo | τὸν διωκτῆρα | τὼ διωκτῆρε | τοὺς διωκτῆρας |
| Vocativo | ὦ διωκτήρ | ὦ διωκτῆρε | ὦ διωκτῆρες |
Pronuncia[modifica]
- diōktḕr
