enisurorum

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

Voce verbale

enisurorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor

Sillabazione[modifica]

ē | nī | sū | rō | rŭm

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /eː.niː.suːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /e.ni.suˈro.rum/

Etimologia / Derivazione[modifica]

vedi ēnīsūrus, ēnītor