centuriatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo centuriātus centuriātă centuriātum
genitivo centuriātī centuriātae centuriātī
dativo centuriātō centuriātae centuriātō
accusativo centuriātŭm centuriātăm centuriātum
vocativo centuriātĕ centuriātă centuriātum
ablativo centuriātō centuriātā centuriātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo centuriātī centuriātae centuriātă
genitivo centuriātōrum centuriātārum centuriātōrum
dativo centuriātīs centuriātīs centuriātīs
accusativo centuriātōs centuriātās centuriātă
vocativo centuriātī centuriātae centuriātă
ablativo centuriātīs centuriātīs centuriātīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo centuriātŭs centuriātūs
genitivo centuriātūs centuriātŭŭm
dativo centuriātŭī centuriātĭbŭs
accusativo centuriātŭm centuriātūs
vocativo centuriātŭs centuriātūs
ablativo centuriātū centuriātĭbŭs

Sostantivo

centuriatus m sing, quarta declinazione (genitivo: centuriatus)

  1. (militare) grado o carica di centurione
  2. divisione o suddivisione in centurie, in gruppi di cento

Voce verbale

centuriatus

  1. participio perfetto di centuriō

Sillabazione[modifica]

cĕn | tŭ | rĭ | ā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ken.tu.riˈaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /t͡ʃen.tu.riˈa.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal sostantivo e verbo centuriō

Termini correlati[modifica]