acuminatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo acūminātus acūminātă acūminātum
genitivo acūminātī acūminātae acūminātī
dativo acūminātō acūminātae acūminātō
accusativo acūminātŭm acūminātăm acūminātum
vocativo acūminātĕ acūminātă acūminātum
ablativo acūminātō acūminātā acūminātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo acūminātī acūminātae acūminātă
genitivo acūminātōrum acūminātārum acūminātōrum
dativo acūminātīs acūminātīs acūminātīs
accusativo acūminātōs acūminātās acūminātă
vocativo acūminātī acūminātae acūminātă
ablativo acūminātīs acūminātīs acūminātīs

Aggettivo

acuminatus m sing

  1. acuminato, appuntito

Voce verbale

acuminatus

  1. participio perfetto di acūminō

Sillabazione[modifica]

ă | cū | mĭ | nā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /a.kuː.miˈnaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.ku.miˈna.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo acūminō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Parole derivate[modifica]

discendenti in altre lingue