transiectus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo trānsiectus trānsiectă trānsiectum
genitivo trānsiectī trānsiectae trānsiectī
dativo trānsiectō trānsiectae trānsiectō
accusativo trānsiectŭm trānsiectăm trānsiectum
vocativo trānsiectĕ trānsiectă trānsiectum
ablativo trānsiectō trānsiectā trānsiectō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo trānsiectī trānsiectae trānsiectă
genitivo trānsiectōrum trānsiectārum trānsiectōrum
dativo trānsiectīs trānsiectīs trānsiectīs
accusativo trānsiectōs trānsiectās trānsiectă
vocativo trānsiectī trānsiectae trānsiectă
ablativo trānsiectīs trānsiectīs trānsiectīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo trānsiectŭs trānsiectūs
genitivo trānsiectūs trānsiectŭŭm
dativo trānsiectŭī trānsiectĭbŭs
accusativo trānsiectŭm trānsiectūs
vocativo trānsiectŭs trānsiectūs
ablativo trānsiectū trānsiectĭbŭs

Sostantivo

transiectus m sing, quarta declinazione (genitivo: transiectus)

  1. variante di trāiectus

Voce verbale

transiectus

  1. participio perfetto di trānsiciō

Sillabazione[modifica]

trāns | ĭĕc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /traːnsjˈjek.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /transjˈjek.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo trānsiciō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)