susciteris
Latino[modifica]
Voce verbale
susciteris
- seconda persona singolare del congiuntivo presente passivo di suscitō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /sus.ki.teː.ris/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi suscitō
susciteris
vedi suscitō