subjekt

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Ceco[modifica]

Sostantivo

singolare plurale
nominativo subjekt subjekty
genitivo subjektu subjektů
dativo subjektu subjektům
accusativo subjekt subjekty
vocativo subjekte! subjekty!
locativo subjektě, subjektu subjektech
strumentale subjektem subjekty


subjekt m

  1. (linguistica) soggetto

Sillabazione[modifica]

sub | jekt

Pronuncia[modifica]

IPA: /ˈsubjɛkt/

Termini correlati[modifica]

Danese[modifica]

Sostantivo

subjekt neutro

  1. (linguistica) soggetto

Sillabazione[modifica]

sub | jekt

Pronuncia[modifica]

IPA: /ˈsubjɛɡd/

Termini correlati[modifica]

Sloveno[modifica]

Sostantivo

subjekt m

  1. (linguistica) soggetto

Sillabazione[modifica]

sub | jekt

Pronuncia[modifica]

IPA: /ˈsubjekt/

Termini correlati[modifica]

Svedese[modifica]

Sostantivo

 [neutro] singolare plurale
 caso indeterminativo determinativo indeterminativo determinativo
nominativo (ett) subjekt subjektet subjekt subjekten
genitivo subjekts subjektets subjekts subjektens

subjekt neutro

  1. (linguistica) soggetto

Sillabazione[modifica]

sub | jekt

Pronuncia[modifica]

IPA: /sɵˈbjɛkt/

Termini correlati[modifica]