puter

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

aggettivo della II classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo puter putris putre
genitivo putris putris putris
dativo putrī putrī putrī
accusativo putrem putrem putre
vocativo puter putris putre
ablativo putrī putrī putrī
plurale
maschile femminile neutro
nominativo putrēs putrēs putrĭa
genitivo putrĭum putrĭum putrĭum
dativo putrĭbus putrĭbus putrĭbus
accusativo putrēs putrēs putrĭa
vocativo putrēs putrēs putrĭa
ablativo putrĭbus putrĭbus putrĭbus

Aggettivo

puter m sing

  1. putrido, marcio, marcescente, putrefatto
  2. che si sbriciola o va in pezzi, cadente, cascante, fatiscente

Voce verbale

puter

  1. prima persona singolare del congiuntivo presente passivo di putō

Sillabazione[modifica]

pŭ | tĕr

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica), (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ˈpu.ter/

Etimologia / Derivazione[modifica]

Sinonimi[modifica]

Parole derivate[modifica]

discendenti in altre lingue

Termini correlati[modifica]