procreatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo procreātus procreātă procreātum
genitivo procreātī procreātae procreātī
dativo procreātō procreātae procreātō
accusativo procreātŭm procreātăm procreātum
vocativo procreātĕ procreātă procreātum
ablativo procreātō procreātā procreātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo procreātī procreātae procreātă
genitivo procreātōrum procreātārum procreātōrum
dativo procreātīs procreātīs procreātīs
accusativo procreātōs procreātās procreātă
vocativo procreātī procreātae procreātă
ablativo procreātīs procreātīs procreātīs

Voce verbale

procreatus

  1. participio perfetto di procreō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /proː.kre.aː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo procreō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)