meritavit
Latino[modifica]
Voce verbale
meritavit
- terza persona singolare dell'indicativo perfetto attivo di meritō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /me.ri.taː.wɪt/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi meritō
meritavit
vedi meritō