meritaverim
Latino[modifica]
Voce verbale
meritaverim
- prima persona singolare del congiuntivo perfetto attivo di meritō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /me.ri.taː.we.rint/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi meritō
meritaverim
vedi meritō