maritabitur
Latino[modifica]
Voce verbale
maritabitur
- terza persona singolare dell'indicativo futuro semplice passivo di maritō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /ma.riː.taː.bi.tur/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi maritō
maritabitur
vedi maritō