jactus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo jactus jactă jactum
genitivo jactī jactae jactī
dativo jactō jactae jactō
accusativo jactŭm jactăm jactum
vocativo jactĕ jactă jactum
ablativo jactō jactā jactō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo jactī jactae jactă
genitivo jactōrum jactārum jactōrum
dativo jactīs jactīs jactīs
accusativo jactōs jactās jactă
vocativo jactī jactae jactă
ablativo jactīs jactīs jactīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo jactŭs jactūs
genitivo jactūs jactŭŭm
dativo jactŭī jactĭbŭs
accusativo jactŭm jactūs
vocativo jactŭs jactūs
ablativo jactū jactĭbŭs

Sostantivo

jactus m sing, quarta declinazione (genitivo: jactus)

  1. variante ortografica di iactus

Voce verbale

jactus

  1. participio perfetto di jaciō

Sillabazione[modifica]

jăc | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ˈjak.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ˈjak.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo jaciō

Parole derivate[modifica]

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)