irrumatur
Latino[modifica]
Voce verbale
irrumatur
- terza persona singolare dell'indicativo presente passivo di irrumō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /ir.ru.maː.tur/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi irrumō
irrumatur
vedi irrumō