incarnatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo incarnātus incarnātă incarnātum
genitivo incarnātī incarnātae incarnātī
dativo incarnātō incarnātae incarnātō
accusativo incarnātŭm incarnātăm incarnātum
vocativo incarnātĕ incarnātă incarnātum
ablativo incarnātō incarnātā incarnātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo incarnātī incarnātae incarnātă
genitivo incarnātōrum incarnātārum incarnātōrum
dativo incarnātīs incarnātīs incarnātīs
accusativo incarnātōs incarnātās incarnātă
vocativo incarnātī incarnātae incarnātă
ablativo incarnātīs incarnātīs incarnātīs

Voce verbale

incarnatus

  1. participio perfetto di incarnō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.kar.naː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo incarnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)