conciliatorem
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
conciliatorem m
- accusativo singolare di conciliator
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /kon.ki.li.aː.toː.rem/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi conciliator
conciliatorem m
vedi conciliator