cenatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cenātus cenātă cenātum
genitivo cenātī cenātae cenātī
dativo cenātō cenātae cenātō
accusativo cenātŭm cenātăm cenātum
vocativo cenātĕ cenātă cenātum
ablativo cenātō cenātā cenātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cenātī cenātae cenātă
genitivo cenātōrum cenātārum cenātōrum
dativo cenātīs cenātīs cenātīs
accusativo cenātōs cenātās cenātă
vocativo cenātī cenātae cenātă
ablativo cenātīs cenātīs cenātīs

Voce verbale

cenatus

  1. participio perfetto di cenō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ˈkeː.naː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cenō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)