approperatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo approperātus approperātă approperātum
genitivo approperātī approperātae approperātī
dativo approperātō approperātae approperātō
accusativo approperātŭm approperātăm approperātum
vocativo approperātĕ approperātă approperātum
ablativo approperātō approperātā approperātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo approperātī approperātae approperātă
genitivo approperātōrum approperātārum approperātōrum
dativo approperātīs approperātīs approperātīs
accusativo approperātōs approperātās approperātă
vocativo approperātī approperātae approperātă
ablativo approperātīs approperātīs approperātīs

Voce verbale

approperatus

  1. participio perfetto di approperō

Sillabazione[modifica]

ăp | prŏ | pĕ | rā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ap.pro.peˈraː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ap.pro.peˈra.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo approperō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)