romanicus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From rōmānus +‎ -icus. Attested in Cato.[1]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

rōmānicus (feminine rōmānica, neuter rōmānicum, adverb rōmānicē); first/second-declension adjective

  1. Roman; made in Rome.
  2. (Medieval or New Latin) Romance

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rōmānicus rōmānica rōmānicum rōmānicī rōmānicae rōmānica
Genitive rōmānicī rōmānicae rōmānicī rōmānicōrum rōmānicārum rōmānicōrum
Dative rōmānicō rōmānicō rōmānicīs
Accusative rōmānicum rōmānicam rōmānicum rōmānicōs rōmānicās rōmānica
Ablative rōmānicō rōmānicā rōmānicō rōmānicīs
Vocative rōmānice rōmānica rōmānicum rōmānicī rōmānicae rōmānica

Descendants[edit]

  • Catalan: romànic
  • English: Romanic
  • Italian: romanico
  • Portuguese: românico
  • Romanian: romanic
  • Spanish: románico

References[edit]

  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “rōmānĭce”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 10: R, page 454