emanatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo emanātus emanātă emanātum
genitivo emanātī emanātae emanātī
dativo emanātō emanātae emanātō
accusativo emanātŭm emanātăm emanātum
vocativo emanātĕ emanātă emanātum
ablativo emanātō emanātā emanātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo emanātī emanātae emanātă
genitivo emanātōrum emanātārum emanātōrum
dativo emanātīs emanātīs emanātīs
accusativo emanātōs emanātās emanātă
vocativo emanātī emanātae emanātă
ablativo emanātīs emanātīs emanātīs

Voce verbale

emanatus

  1. participio perfetto di emanō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /eː.maː.naː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo emanō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)