disturbatio

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

Terza declinazione
  singolare plurale
nominativo disturbātiō disturbātiōnēs
genitivo disturbātiōnĭs disturbātiōnŭm
dativo disturbātiōnī disturbātiōnĭbŭs
accusativo disturbātiōnĕm disturbātiōnēs
vocativo disturbātiō disturbātiōnēs
ablativo disturbātiōnĕ disturbātiōnĭbŭs

Sostantivo

disturbatio f sing, terza declinazione (genitivo: disturbationis)

  1. distruzione, devastazione, demolizione

Sillabazione[modifica]

dis | tur | bā | tĭ | ō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /dis.turˈbaː.ti.oː/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /dis.turˈba.t͡si.o/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo disturbo, con il suffisso -tio

Sinonimi[modifica]