deformatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dēfōrmātus dēfōrmātă dēfōrmātum
genitivo dēfōrmātī dēfōrmātae dēfōrmātī
dativo dēfōrmātō dēfōrmātae dēfōrmātō
accusativo dēfōrmātŭm dēfōrmātăm dēfōrmātum
vocativo dēfōrmātĕ dēfōrmātă dēfōrmātum
ablativo dēfōrmātō dēfōrmātā dēfōrmātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dēfōrmātī dēfōrmātae dēfōrmātă
genitivo dēfōrmātōrum dēfōrmātārum dēfōrmātōrum
dativo dēfōrmātīs dēfōrmātīs dēfōrmātīs
accusativo dēfōrmātōs dēfōrmātās dēfōrmātă
vocativo dēfōrmātī dēfōrmātae dēfōrmātă
ablativo dēfōrmātīs dēfōrmātīs dēfōrmātīs

Voce verbale

deformatus

  1. participio perfetto di dēfōrmō

Sillabazione[modifica]

dē | fōr | mā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /deː.foːrˈmaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.forˈma.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dēfōrmō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)