defensatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dēfensātus dēfensātă dēfensātum
genitivo dēfensātī dēfensātae dēfensātī
dativo dēfensātō dēfensātae dēfensātō
accusativo dēfensātŭm dēfensātăm dēfensātum
vocativo dēfensātĕ dēfensātă dēfensātum
ablativo dēfensātō dēfensātā dēfensātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dēfensātī dēfensātae dēfensātă
genitivo dēfensātōrum dēfensātārum dēfensātōrum
dativo dēfensātīs dēfensātīs dēfensātīs
accusativo dēfensātōs dēfensātās dēfensātă
vocativo dēfensātī dēfensātae dēfensātă
ablativo dēfensātīs dēfensātīs dēfensātīs

Voce verbale

defensatus

  1. participio perfetto di dēfensō

Sillabazione[modifica]

dē | fĕn | sā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /deː.fenˈsaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.fenˈsa.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dēfensō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)