conrecturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo conrectūrus conrectūră conrectūrum
genitivo conrectūrī conrectūrae conrectūrī
dativo conrectūrō conrectūrae conrectūrō
accusativo conrectūrŭm conrectūrăm conrectūrum
vocativo conrectūrĕ conrectūră conrectūrum
ablativo conrectūrō conrectūrā conrectūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo conrectūrī conrectūrae conrectūră
genitivo conrectūrōrum conrectūrārum conrectūrōrum
dativo conrectūrīs conrectūrīs conrectūrīs
accusativo conrectūrōs conrectūrās conrectūră
vocativo conrectūrī conrectūrae conrectūră
ablativo conrectūrīs conrectūrīs conrectūrīs

Voce verbale

conrecturus

  1. participio futuro di conrigō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.reːk.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo conrigō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)