centuriaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo centuriātūrus centuriātūră centuriātūrum
genitivo centuriātūrī centuriātūrae centuriātūrī
dativo centuriātūrō centuriātūrae centuriātūrō
accusativo centuriātūrŭm centuriātūrăm centuriātūrum
vocativo centuriātūrĕ centuriātūră centuriātūrum
ablativo centuriātūrō centuriātūrā centuriātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo centuriātūrī centuriātūrae centuriātūră
genitivo centuriātūrōrum centuriātūrārum centuriātūrōrum
dativo centuriātūrīs centuriātūrīs centuriātūrīs
accusativo centuriātūrōs centuriātūrās centuriātūră
vocativo centuriātūrī centuriātūrae centuriātūră
ablativo centuriātūrīs centuriātūrīs centuriātūrīs

Voce verbale

centuriaturus

  1. participio futuro di centuriō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ken.tu.ri.aː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo centuriō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)