balbutiens

Latino[modifica]

participio presente
aggettivo di II classe
	masc./fem.	neutro
singolare
nominativo	balbūtiēns	balbūtiēns
genitivo	balbūtiēntis	balbūtiēntis
dativo	balbūtiēntī	balbūtiēntī
accusativo	balbūtiēntem	balbūtiēns
vocativo	balbūtiēns	balbūtiēns
ablativo	balbūtiēnte, balbūtiēntī¹	balbūtiēnte, balbūtiēntī¹
plurale
	masc./fem.	neutro
nominativo	balbūtiēntes	balbūtiēntĭa
genitivo	balbūtiēntĭum	balbūtiēntĭum
dativo	balbūtiēntĭbus	balbūtiēntĭbus
accusativo	balbūtiēntes	balbūtiēntĭa
vocativo	balbūtiēntes	balbūtiēntĭa
ablativo	balbūtiēntĭbus	balbūtiēntĭbus
¹solo quando usato come aggettivo

Voce verbale

balbutiens

participio presente di balbūtiō

Sillabazione[modifica]

băl | bū | tĭ | ēns

Pronuncia[modifica]

(pronuncia classica) IPA: /balˈbuː.ti.eːns/
(pronuncia ecclesiastica) IPA: /balˈbu.t͡si.ens/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo balbūtiō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti[modifica]

Enrico Olivetti, Dizionario Latino Olivetti edizione on line su www.dizionario-latino.com, Olivetti Media Communication
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary, lemma balbutiens (edizione online sul portale del Progetto Perseus)