approperaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo approperātūrus approperātūră approperātūrum
genitivo approperātūrī approperātūrae approperātūrī
dativo approperātūrō approperātūrae approperātūrō
accusativo approperātūrŭm approperātūrăm approperātūrum
vocativo approperātūrĕ approperātūră approperātūrum
ablativo approperātūrō approperātūrā approperātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo approperātūrī approperātūrae approperātūră
genitivo approperātūrōrum approperātūrārum approperātūrōrum
dativo approperātūrīs approperātūrīs approperātūrīs
accusativo approperātūrōs approperātūrās approperātūră
vocativo approperātūrī approperātūrae approperātūră
ablativo approperātūrīs approperātūrīs approperātūrīs

Voce verbale

approperaturus

  1. participio futuro di approperō

Sillabazione[modifica]

ăp | prŏ | pĕ | rā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ap.pro.pe.raːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ap.pro.pe.raˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo approperō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)