adsurrecturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo adsurrēctūrus adsurrēctūră adsurrēctūrum
genitivo adsurrēctūrī adsurrēctūrae adsurrēctūrī
dativo adsurrēctūrō adsurrēctūrae adsurrēctūrō
accusativo adsurrēctūrŭm adsurrēctūrăm adsurrēctūrum
vocativo adsurrēctūrĕ adsurrēctūră adsurrēctūrum
ablativo adsurrēctūrō adsurrēctūrā adsurrēctūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo adsurrēctūrī adsurrēctūrae adsurrēctūră
genitivo adsurrēctūrōrum adsurrēctūrārum adsurrēctūrōrum
dativo adsurrēctūrīs adsurrēctūrīs adsurrēctūrīs
accusativo adsurrēctūrōs adsurrēctūrās adsurrēctūră
vocativo adsurrēctūrī adsurrēctūrae adsurrēctūră
ablativo adsurrēctūrīs adsurrēctūrīs adsurrēctūrīs

Voce verbale

adsurrecturus

  1. participio futuro di adsurgō

Sillabazione[modifica]

ăd | sŭr | rēc | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ad.sur.reːkˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ad.sur.rekˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adsurgō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)