adproperatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo adproperātus adproperātă adproperātum
genitivo adproperātī adproperātae adproperātī
dativo adproperātō adproperātae adproperātō
accusativo adproperātŭm adproperātăm adproperātum
vocativo adproperātĕ adproperātă adproperātum
ablativo adproperātō adproperātā adproperātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo adproperātī adproperātae adproperātă
genitivo adproperātōrum adproperātārum adproperātōrum
dativo adproperātīs adproperātīs adproperātīs
accusativo adproperātōs adproperātās adproperātă
vocativo adproperātī adproperātae adproperātă
ablativo adproperātīs adproperātīs adproperātīs

Voce verbale

adproperatus

  1. participio perfetto di adproperō

Sillabazione[modifica]

ăd | prŏ | pĕ | rā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ad.pro.peˈraː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ad.pro.peˈra.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adproperō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)